Praca spedytora wiąże się z koniecznością znajomości wielu różnych ustaw i konwencji, które regulują branżę transportową i logistyczną. Szczególną rolę odgrywają międzynarodowe konwencje, które normalizują i ujednolicają zasady dotyczące różnych aspektów w wielu krajach na całym świecie. W artykule przedstawimy kilka najważniejszych konwencji, które musi znać każdy spedytor.
Konwencja ADR
Konwencja ADR to europejska umowa dotycząca międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych. Została ona opracowana w 1957 roku przez Organizację Narodów Zjednoczonych dla Europy (UNECE). Obowiązuje w krajach EU oraz niektórych krajach spoza naszego kontynentu. Dnia 1 stycznia 2017 r. weszły w życie zmiany do załączników A i B do powyższej umowy i to właśnie ta wersja obowiązuje aktualnie.
Konwencja ADR zawiera zasady dotyczące bezpiecznego przewozu towarów niebezpiecznych. Określa ona wymagania dotyczące oznakowania, etykietowania, opakowywania, transportu oraz przygotowania do transportu towarów niebezpiecznych. Jej celem jest zapewnienie bezpieczeństwa podczas przewozu niebezpiecznych towarów drogą oraz ochrona środowiska przed ewentualnymi skutkami wypadków związanych z takim transportem.
Więcej na temat transportu ładunków niebezpiecznych i jego organizacji, napisaliśmy w osobnym wpisie – Przebieg i zasady transportu ładunków niebezpiecznych – jak zorganizować przewóz ADR? Zachęcamy Cię do zapoznania się z tym artykułem!
Konwencja AETR
Konwencja AETR to międzynarodowa umowa dotycząca warunków pracy załóg pojazdów zaangażowanych w międzynarodowy transport drogowy. Została ona również opracowana przez UNECE i podobnie jak konwencja ADR, obowiązuje w krajach Europy oraz w kilku krajach poza nią.
Konwencja AETR określa zasady dotyczące warunków pracy załóg pojazdów zaangażowanych w międzynarodowy transport drogowy, w tym wymagania dotyczące ewidencji ich czasu pracy, czasu odpoczynku oraz warunków zakwaterowania i wyżywienia.
Celem konwencji AETR jest zapewnienie załogom godnych warunków pracy oraz zapewnienie bezpieczeństwa na drodze poprzez zapewnienie, że kierowcy będą wystarczająco wypoczęci pomiędzy kolejnymi trasami. Polska przystąpiła do konwencji AETR w 1971 roku.
Konwencja ATP
Konwencja ATP (Agreement on the International Carriage of Perishable Foodstuffs and on the Special Equipment to be Used for such Carriage) to międzynarodowa umowa dotycząca międzynarodowego przewozu żywności podlegającej szybkiemu zepsuciu się oraz specjalnych środków transportu stosowanych do tego rodzaju przewozu. Również została ona opracowana przez Organizację Narodów Zjednoczonych dla Europy (UNECE).
Konwencja ATP określa zasady dotyczące bezpiecznego i skutecznego przewozu żywności podlegającej szybkiemu zepsuciu, w tym wymagania dotyczące opakowywania, oznakowania i etykietowania żywności oraz stosowania specjalnych urządzeń do jej przewozu, takich jak np. pojazdy chłodnie.
Konwencja ATP ma na celu zapewnienie, że żywność podlegająca szybkiemu zepsuciu zostanie przetransportowana w sposób zapewniający jej jak najdłuższą trwałość oraz zapewnienie bezpieczeństwa konsumentom poprzez uniknięcie problemów zdrowotnych związanych z nieodpowiednio przetransportowaną żywnością.
Konwencja CMR
Konwencja CMR to międzynarodowa umowa dotycząca umowy przewozu towarów drogą. Została ona opracowana przez Międzynarodową Organizację Transportu Drogowego (International Road Transport Union – IRU) i obowiązuje w wielu krajach na całym świecie.
Konwencja CMR określa zasady przewozu towarów, w tym zasady dotyczące odpowiedzialności przewoźnika za szkody wyrządzone podczas załadunku i transportu. Mówi ona również wszystko o dokumentów transportowych, takich jak list przewozowy CMR.
Zamierzeniem konwencji CMR było ujednolicenie prawa dotyczącego umów przewozu towarów i ustanowienie jednolitych zasad odpowiedzialności przewoźnika.
Więcej na temat konwencji i Międzynarodowych Listach Przewozowych pisaliśmy tutaj.
Konwencja TIR
Konwencja TIR to porozumienie celne dotyczące międzynarodowego transportu drogowego towarów. Konwencja ta umożliwia przewóz towarów pomiędzy krajami bez konieczności płacenia cła lub innych opłat celnych na granicach.
Aby skorzystać z konwencji TIR, przewoźnik musi posiadać specjalne pozwolenie (zwane karnetem TIR). Musi on również przestrzegać określonych warunków takiego pozwolenia, takich jak m.in. prawidłowe oznakowanie pojazdu.
Zamysłem konwencji TIR jest ułatwienie międzynarodowego transportu drogowego poprzez zapewnienie szybszego i bardziej efektywnego przepływu towarów pomiędzy krajami. Wpłynęła ona również pozytywnie odciążając administracyjnie przewoźników.
Konwencja WPT
Konwencja WPT (wspólna procedura tranzytowa) – konwencja dotycząca wspólnej procedury tranzytowej stosowanej przy przemieszczaniu towarów między krajami Unii Europejskiej oraz krajami należącymi do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG).
Została opracowana przez Radę Europy i obowiązuje w krajach należących do Unii Europejskiej oraz niektórych krajach należących do EOG. Konwencja o wspólnej procedurze tranzytowej umożliwia przemieszczanie towarów pomiędzy krajami EOG. Aby skorzystać z tej procedury, przewoźnik musi posiadać specjalne pozwolenie (karta tranzytowa). Konieczne jest również przestrzeganie określonych w niej warunków.
Główną koncepcją konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej jest ułatwienie przemieszczania towarów między krajami EOG oraz zmniejszenie obciążeń celnych i administracyjnych dla przewoźników.
